Τον ταχύτερο ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας αλλά και της.. εργατικότητας, στη Ζώνη Ευρώ, μετά τη νεοφώτιστη Σλοβενία, εμφανίζει η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με έκθεσή της για την παραγωγικότητα στην Ευρώπη.
Συγκεκριμένα, το 2007, η παραγωγικότητα αυξήθηκε, στην Ελλάδα, κατά 2,6% ποσοστό διπλάσιο του μέσου όρου της Ζώνης Ευρώ και δεύτερο υψηλότερο μετά το εντυπωσιακό 3,7% της Σλοβενίας, η οποία θα πρέπει να σημειωθεί, ξεκινώντας από πολύ πίσω, βρίσκεται πλέον στο ίδιο επίπεδο με την Ελλάδα από πλευράς ανάπτυξης.
Κλείνει η «ψαλίδα»
Στην Ευρώπη των «27», η βελτίωση της παραγωγικότητας έφθασε το 1,3%, έναντι 1% για τις ΗΠΑ και 1,6% για την Ιαπωνία, που όμως ξεκινούν ήδη από υψηλότερο επίπεδο παραγωγικότητας. Το γεγονός είναι ότι το χάσμα παραγωγικότητας με τις ΗΠΑ περιορίσθηκε λίγο την τελευταία διετία, όμως για την Επιτροπή αυτό δεν πρέπει να αποτελέσει πηγή μεγάλης αισιοδοξίας.
Τούτο γιατί αναζητώντας τις πηγές της αύξησης της παραγωγικότητας η Επιτροπή επισημαίνει ότι για την Ευρώπη γενικά, η βελτίωση των τελευταίων ετών συνοδεύει αλλά δεν ενισχύει τη γενικότερη οικονομική άνθηση. Ετσι, ελλείψει ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων είναι μάλλον αμφίβολο κατά πόσον η βελτίωση αυτή θα επιζήσει μιας οικονομικής επιβράδυνσης. Υπάρχουν βέβαια ορισμένες εξαιρέσεις στον κανόνα εκ των οποίων μία είναι η πραγματικά μεγάλη: η Γερμανία, η βελτίωση της παραγωγικότητας της οποίας επηρεάζει σημαντικά και θετικά τον δείκτη όλης της Ευρωζώνης. Επισημαίνει έτσι η Επιτροπή ότι «οι ενδείξεις διαρθρωτικής και, ως εκ τούτου, βιώσιμης βελτίωσης της παραγωγικότητας παραμένουν λίαν πενιχρές»…
Ετσι, μια από τις βασικές πηγές της βελτίωσης της παραγωγικότητας είναι το στατιστικό αποτέλεσμα της αύξησης της απασχόλησης με παράλληλη μείωση της ανεργίας, με άλλα λόγια της αύξησης του αριθμού των εργαζομένων.
Αντιθέτως, στην Ελλάδα (αλλά και την Πορτογαλία) δεν διαπιστώθηκε σχεδόν καμία συνάρτηση μεταξύ της αύξησης της παραγωγικότητας και κάποιας μείωσης της ανεργίας ή αύξησης της απασχόλησης. Κατόπιν αυτού, στις δύο χώρες αυτές η αύξηση της παραγωγικότητας πρέπει, κατά την Επιτροπή, να αποδοθεί ευθέως σε πραγματική αύξηση της παραγωγικότητας των ιδίων των (ήδη) εργαζομένων.
Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι η βελτίωση αυτή δεν μπορεί να οφείλεται στην ποιότητα της εκπαίδευσης: σύμφωνα με την ίδια έκθεση, η Ελλάδα καταλαμβάνει τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη τόσο στις δαπάνες για την (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) παιδεία όσο και στην ποιότητα του εκπαιδευτικού προϊόντος που «αγοράζει» με τις δαπάνες αυτές, με άλλα λόγια το επίπεδο γνώσεων των μαθητών και αυριανών εργαζομένων της...
Πέραν αυτών, υπάρχει βέβαια και σωρεία άλλων παραγόντων, όπως για παράδειγμα το κατά πόσον είναι υψηλό ή χαμηλό το κόστος σύστασης μιας νέας επιχείρησης και, απ’ όλη την Ευρώπη, η Ελλάδα έχει το υψηλότερο (συνολικά 1,3% του ΑΕΠ έναντι 0,6% για τα κράτη–μέλη της «παλαιάς» Ε.Ε. των 15). Τι μένει, η θεαματική αύξηση της παραγωγικότητας, την οποία η Επιτροπή δείχνει να μην μπορεί να αποδώσει σε τίποτα άλλο εκτός από την αύξηση της… εργατικότητας. Είναι κι αυτό κάτι.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_22/11/2007_249820
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου