Του Λεωνιδα Στεργιου
Η πιστωτική κρίση έφερε τα πάνω κάτω στις τιμές και τα εισοδήματα διεθνώς. Για παράδειγμα, το κόστος ζωής στο Λονδίνο έπεσε θεαματικά, σχεδόν κατά 30% την τελευταία διετία, ενώ τα εισοδήματα σε Νέα Υόρκη και άλλες πρωτεύουσες δυτικών χωρών υποχώρησαν σημαντικά.
Στην Αθήνα τα πράγματα δεν άλλαξαν πολύ. Τα εισοδήματα παρέμειναν σχεδόν αμετάβλητα, οι τιμές αυξήθηκαν λίγο και η αγοραστική δύναμη έμεινε στα ίδια επίπεδα. Οι τιμές των ακινήτων διεθνώς υποχώρησαν, αλλά στην Αθήνα η μείωση σημειώθηκε μόνο στα ακριβά διαμερίσματα. Αναλυτές εκτιμούν ότι οι «αντοχές» της Αθήνας οφείλονται κυρίως στο γεγονός ότι οι επιπτώσεις της πιστωτικής κρίσης στην Ελλάδα ήταν ηπιότερες από ό,τι σε άλλες οικονομίες, αλλά και στη μεγάλη αναλογία δημοσίων υπαλλήλων ανά νοικοκυριό. Το τελευταίο εξασφαλίζει ένα ελάχιστο «εγγυημένο» οικογενειακό εισόδημα, λόγω της μονιμότητας.
Εκθεση της UBS συγκρίνει τις τιμές, τους μισθούς και την αγοραστική δύναμη 73 πόλεων σε σχέση με ένα καλάθι 122 προϊόντων και υπηρεσιών. Το «καλάθι» αυτό περιλαμβάνει 95 προϊόντα και 27 υπηρεσίες και κοστίζει 2.158 δολάρια στην Αθήνα (από 1.833 δολάρια το 2006), 2.670 δολάρια στη Δυτική Ευρώπη, 2.590 δολάρια στις ΗΠΑ και 2.300 δολάρια στον Καναδά. Το ίδιο «καλάθι» είναι πιο ακριβό κατά 40%, περίπου, στην Ανατολική Ευρώπη και τη Νότια Αμερική και αρκετά ακριβότερο σε πολλές πόλεις της Αφρικής και της Ασίας.
Σημαντικός παράγοντας που προκάλεσε την ανατροπή στη διεθνή κατάταξη της αγοραστικής δύναμης μεταξύ των 73 πόλεων που παρακολουθεί η UBS αποτελούν οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων. Η πιστωτική κρίση προκάλεσε, μεταξύ άλλων, μεταβολές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, κάνοντας πολλά εισαγόμενα προϊόντα φθηνότερα σε χώρες της ανατολής και ακριβότερα σε χώρες της δύσης. Παρ' όλα αυτά, το υψηλότερο κόστος ζωής παραμένει σε Οσλο, Κοπεγχάγη και Ζυρίχη. Λαμβάνοντας υπόψη το κόστος της ενέργειας και των ενοικίων που αποτελούν το 25% του κόστους ζωής στη Δυτική Ευρώπη, το Οσλο, η Γενεύη και η Νέα Υόρκη εμφανίζονται ως οι πιο ακριβές πόλεις για να ζει κάποιος. Οσοι ζουν σε αυτές τις πόλεις πληρώνουν 20% περισσότερο για αγορά αγαθών και υπηρεσιών από ό,τι οι κάτοικοι στις υπόλοιπες πόλεις της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.
Το «καλάθι» των 95 προϊόντων και 27 υπηρεσιών της UBS φέτος είναι 35% φθηνότερο στην Ανατολική Ευρώπη από ό,τι στη Δυτική, όταν πριν από δύο χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 38%.
Η πιστωτική κρίση έριξε το κόστος ζωής του Λονδίνου από τη δεύτερη θέση το 2006 στην 22η φέτος, εξαιτίας κυρίως της διολίσθησης της στερλίνας. Η διολίσθηση πολλών ισοτιμιών λόγω της πιστωτικής κρίσης μείωσε το κόστος ζωής και σε πόλεις αναδυόμενων οικονομιών, όπως Μεξικό, Μόσχα και Σεούλ. Το Καράκας είναι η ακριβή πόλη της Λατινικής Αμερικής, ενώ η ακρίβεια στη Βενεζουέλα οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στον υψηλό πληθωρισμό των τελευταίων τριών ετών, αφού το νόμισμα της χώρας ανατιμήθηκε σημαντικά έναντι του δολαρίου.
Στην Αθήνα το κόστος ζωής υποχώρησε σε σχέση με το 2006 και οριακά με το 2008. Σήμερα αποτελεί το 72,7% του κόστους στη Νέα Υόρκη, έναντι 73% πέρσι και 89% το 2006. Το κόστος ζωής στην Αθήνα υποχώρησε στην 36η θέση, έναντι 31ης το 2008. Ομως, παραμένει κατά μία θέση υψηλότερα, σε σχέση με το 2006 (37η θέση). Ως βάση για όλες τις συγκρίσεις αποτελεί η Νέα Υόρκη με δείκτη 100. Ετσι, η ακριβότερη πόλη είναι το Οσλο, όπου το κόστος ζωής είναι υψηλότερο κατά 12,5%, σε σχέση με τη Νέα Υόρκη.
Οι μισθοί στην Αθήνα αντιστοιχούν σχεδόν στο μισό των αντίστοιχων της Νέας Υόρκης και περίπου στο ένα τρίτο εκείνων της Κοπεγχάγης. Παρ' όλα αυτά, φέτος η Αθήνα ανέβηκε στην 31η θέση από την 32η το 2008 και την 33η το 2006.
Μισθοί και τιμές προσδιορίζουν την αγοραστική δύναμη, η οποία παραμένει για την Αθήνα στην 32η θέση και αντιστοιχεί περίπου στο 60% ενός κατοίκου της Νέας Υόρκης.
Ενας δυτικοευρωπαίος μπορεί να αγοράσει 13 φορές το «καλάθι» της UBS, ενώ ένας κάτοικος της Ανατολικής Ευρώπης μόνο έξι. Ο εργαζόμενος της Βόρειας Αμερικής το αγοράζει 16 φορές, ενώ της Νότιας μόνο πέντε. Στην Ασία παρατηρούνται μεγάλες διαφορές στην αγοραστική δύναμη από χώρα σε χώρα και από πόλη σε πόλη (ακόμα και της ίδιας χώρας). Ενας εργαζόμενος στο Σίδνεϊ αγοράζει το «καλάθι» 16 φορές, ενώ άλλων ασιατικών πόλεων 5,5 φορές. Βασικός παράγοντας που προσδιορίζει την αγοραστική δύναμη είναι το καθαρό εισόδημα, δηλαδή αυτό που προκύπτει μετά τους φόρους και τις εισφορές. Σε χώρες με υψηλούς φόρους και εισφορές, η αγοραστική δύναμη πέφτει χαμηλότερα από ό,τι σε χώρες με χαμηλότερους ονομαστικούς μισθούς. Παρ' όλα αυτά, οι εργαζόμενοι σε Κοπεγχάγη, Γερμανία, Μαϊάμι, Λουξεμβούργο, Δουβλίνο και Σίδνεϊ έχουν την υψηλότερη αγοραστική δύναμη και ταυτόχρονα τις υψηλότερες κρατήσεις.
Από το 2006 στην Αθήνα οι τιμές των 122 προϊόντων και υπηρεσιών της UBS αυξήθηκαν κατά 17%. Σήμερα το καλάθι αυτό κοστίζει 2.158 δολάρια, έναντι 1.833 δολαρίων το 2006. Από τη σύγκριση των τιμών σε 73 πόλεις διεθνώς, προκύπτει ότι όπου υπάρχει ανταγωνισμός έχουν συμπιεστεί οι τιμές και παράλληλα έχουν μειωθεί οι αποκλίσεις από χώρα σε χώρα.
Τα πιο ακριβά τρόφιμα συναντάμε στην Ιαπωνία (710 δολάρια στο Τόκιο) και την Ελβετία (660 δολάρια στη Ζυρίχη και 630 στην Γενεύη). Γενικά, τα τρόφιμα στην Ελβετία είναι κατά 45% ακριβότερα από ό,τι στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη. Τα πιο φθηνά στην Ευρώπη βρίσκονται στη Βουδαπέστη και το Βουκουρέστι (275 και 278 δολάρια, αντίστοιχα).
Ο Ελληνας μπορεί να ντυθεί φθηνότερα στις ΗΠΑ και το Λονδίνο από ό,τι στη χώρα του. Η ακριβότερη αγορά για το ένδυμα είναι το Τόκιο (άνω των 1.300 δολαρίων για άνδρες και γυναίκες).
Μολονότι ο ανταγωνισμός διεθνώς έχει μειώσει τις τιμές των ηλεκτρονικών συσκευών, στην Αθήνα οι τιμές είναι υψηλότερες του μέσου όρου. Ο δυτικοευρωπαίος μπορεί να αγοράσει ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές στην Ανατολική Ευρώπη φθηνότερα κατά 560 δολάρια.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_01/11/2009_335531
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ 50% ΤΗΣ ΝΥ ΕΝΩ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΣΤΟ 73%;
ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου