Λιγότερες θερμίδες - περισσότερη ζωή

Οι μερίδες περιορίζονται στο ελάχιστο, οι θερμίδες μειώνονται κατά ένα τρίτο, τα γλυκά και τα επεξεργασμένα δημητριακά απαγορεύονται.

Μια τόσο δραστική δίαιτα, την οποία η επιστήμη αποκαλεί διατροφή «θερμιδικού περιορισμού», κάνει τον οργανισμό να λειτουργεί οικονομικά. Ο μεταβολισμός επιβραδύνεται, η κατανάλωση μειώνεται στο ελάχιστο, αξιοποιείται και το παραμικρό απόθεμα ενέργειας. Ο μηχανισμός δημιουργήθηκε για να επιβιώνουν οι οργανισμοί σε περιόδους λιμού. Ομως σήμερα η επιστήμη διαπιστώνει πως η διατροφή αυτή του θερμιδικού περιορισμού αυξάνει εντυπωσιακά τη διάρκεια της ζωής.

15 χρόνια νεώτερος. Αρθρο που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στην επιθεώρηση «Science» αναφέρεται στα αποτελέσματα του θερμιδικού περιορισμού. Η διατροφή αυτή τριπλασιάζει τη διάρκεια της ζωής σε μονοκύτταρους οργανισμούς όπως οι μύκητες, την διπλασιάζει στις μύγες των φρούτων, την αυξάνει κατά 40% στους ποντικούς του εργαστηρίου. Αν ο άνθρωπος περιορίσει την πρόληψη θερμίδων στις 1.600,

τότε η καρδιά του αποδίδει σαν να ήταν 15 χρόνια νεώτερος και εξαφανίζονται τα λιπώδη κύτταρα που ευθύνονται για πολλές φλεγμονές των ιστών. Μελέτη που είχε δημοσιευτεί πέρυσι στη «Science», αντιπαρέβαλε δύο ομάδες μακάκων: τα μέλη της μιας έτρωγαν ελεύθερα ενώ τα μέλη της άλλης υποβλήθηκαν επί είκοσι χρόνια σε διατροφή με περιορισμένες θερμίδες. Η θνησιμότητα των πρώτων ήταν 50%, ενώ των δεύτερων μόλις 20%. Και μεταξύ αυτών που πέθαναν, μόνο το 13% των μακάκων υπό θερμιδικό περιορισμό- σε σύγκριση με το 37% αυτών που έτρωγαν ό,τι ήθελαν- υπέκυψε από ασθένεια χαρακτηριστική του βιομηχανικού πολιτισμού: όγκους, διαβήτη και καρδιακές νόσους.

Τριάντα χρόνια κέρδος. Μεταξύ των επιστημόνων που υπογράφουν το άρθρο είναι ο Λουίτζι Φοντάνα, ο οποίος διευθύνει στη Ρώμη το Τμήμα Διατροφής και Γήρανσης του Ανωτέρου Ινστιτούτου Υγείας, ενώ διεξάγει επίσης έρευνες στο Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις. «Δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να ανεβάσουμε την ηλικία του ανθρώπου στα εκατό χρόνια», εξηγεί. «Ομως μπορούμε να κερδίσουμε τριάντα χρόνια υγιούς ζωής και να φτάνουμε χωρίς αρρώστιες σε ηλικία 80-90 ετών».

Ο θερμιδικός περιορισμός δρα ενεργοποιώντας μια σειρά γονίδια που συνδέονται με τον ρυθμό του μεταβολισμού και συνεπώς με τη διάρκεια της ζωής, και εντάσσονται σ΄ έναν αρχέτυπο καθολικό μηχανισμό άμυνας απέναντι στην έλλειψη τροφής. «Ουδείς πιστεύει πως μια παρόμοια δίαιτα μπορεί να γενικευθεί», εξηγεί ο Φοντάνα, ο οποίος εδώ και 7 χρόνια παρακολουθεί πενήντα εθελοντές που υποβάλλονται σε θερμιδικό περιορισμό (ανάμεσά τους και ο επιστημονικός διευθυντής της ΝΑSΑ). «Ο στόχος μας είναι να αναλύσουμε πριν απ΄ όλα τα σήματα που στέλνει το περιβάλλον στα κύτταρα μέσω της τροφής. Μετά να μελετήσουμε πώς αντιδρά το DΝΑ για να προσαρμοστεί. Και στο τέλος να απομονώσουμε τις ουσίες που δρουν στον μηχανισμό αυτό και που μπορούν να ληφθούν με τη μορφή φαρμάκων ώστε να παραχθεί το ίδιο αποτέλεσμα με τον θερμιδικό περιορισμό. Στις ΗΠΑ επενδύουν πολλά στις έρευνες αυτές».

Το καλοκαίρι του 2009, η επιθεώρηση «Νature» δημοσίευσε μια μελέτη για τη ραπαμυκίνη, ουσία που επιμηκύνει κατά ένα τρίτο τη ζωή των ποντικών. «Πρόκειται για ανοσοκατασταλτικό- εξηγεί ο Φοντάνα- και είναι αδύνατο να χορηγηθεί στους ανθρώπους. Ο στόχος που επιδιώκουμε είναι να βρούμε μια ουσία χωρίς παρενέργειες».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4571434